Dag 40, 41 : Vrij 21 en Zat 22 maart

We eindigen de schoolweek met wat meer drukte dan anders. Omdat de school heel dicht bij het Cricket stadium gelegen is en het een mooi grasveld heeft wordt dit dan elke keer herschapen tot een parking. Alle leraars en ook enkele leerlingen worden opgeroepen om in hun vrije uren de parking te regelen, wij dus ook. Het is een leuke afwisseling tussen de lessen door, wat in het zonnetje auto’s helpen parkeren en zo de school helpen.
Daarna doen we voor de verandering weer de vrijdagmiddag detention en dan rusten we thuis nog even uit. We besluiten om ’s avonds een glas te gaan drinken met de Hollandse meisjes die hier in een andere school lesgeven. Eerst mogen we niet binnen (paspoort zever) maar met wat Frans praten tegen de Congolese security geraken we zo binnen, we krijgen zowaar een vip behandeling...

De volgende ochtend is het hier een feestdag : human rights day. Het lijkt ons dus de ideale gelenheid om robbeneiland te bezoeken...(waar o.a. Mandela jaren gevangengehouden werd.) Ware het niet dat alles volzet was voor die dag. Dan maar gezellig kuieren tussen de vele kraampjes en genieten van de optredens in de parken. We besluiten een fikse wandeling te maken door de stad, naar het waterfront, dan voorbij het nieuwe voetbalstadium richting Clifton beach. Dit blijkt hier het monaco van Kaapstad te zien met meer monokini’s dan je zelfs in Bredene zou kunnen zien.. We spelen de stille getuige op dit ‘adembenemend’ strand en gaan dan maar naar huis.

Dag 42; Zondag 23 maart. Mangare mangare

Na de mis neemt Fr Rohan ons mee naar Spiers, een typisch Afrikaans restaurant dicht bij Stellenbosch. We bezoeken eerst nog een rehabilitaie centrum voor Cheetah’s en nestelen ons dan maar aan onze tafel. In een grote tent omgeven door wijngaarden en prachtige bebossing eten we allemaal typisch Afrikaanse gerechten. We weten even niet meer of we eten om te leven of leven om te eten.. Achja, een mens krijgt honger van al dat lesgeven in de week. Ondertussen genieten we van wat Afrikaans spectakel, ietwat toeristisch maar helemaal niet storend. We zijn in aangenaam gezelschap met Fr Rohan en Ashlee en blijven dus maar tafelen.
Na drie uur tafelen rollen we onszelf uit het restaurant en rijden naar Stellenbosch. Een prachtige rit door de wijnstreek brengt ons in de studentenstad van Zuid-Afrika. Vergelijk het gerust met Gent, maar dan natuurlijk in een natuur waar geen woorden voor zijn.. We bezoeken wat vrienden van Rohan en rijden dan naar huis. Thuis regelen we nog wat zaken voor het kamp van morgen en dan gaan we slapen.

We moeten trouwens ook nog melden dat we de laatste drie weken in Mitchell’s plain zullen verblijven, een coloured township waar we totnogtoe enkel de zondag heengingen voor de mis. We zullen er verblijven bij supervriendelijke mensen die maar wat graag voor ons zullen zorgen. Van onveiligheid geen spraken aangezien de hele gemeenschap hier voor ons zal zorgen, zo blijkt!



Dag 43. Maandag 24 maart – Sssssssnakes.

Vanochtend staan we gepakt en gezakt aan de schoolpoort om samen met onze troep leerlingen op kamp te gaan. Iedereen is wildenthousiast (en dat wil al heel wat zeggen) en als de bussen er zijn kunnen we vertrekken. Gezellig volgepropt rijden we naar Soetwater waar ons kamphuis gelegen is. We hebben alvast geen ipod nodig op de bus, onze leerlingen trakteren ons op wat liederen en dansjes. De buschauffeur weet even weinig als ons waar we naartoe moeten maar we geraken er uiteindelijk wel.

Als we aankomen is ons duidelijk in welk paradijs we drie dagen zullen verblijven. Het kamphuis ligt gewoon aan het (witte!)strand en aan de andere kant liggen prachtige bergen. We wagen het erop en springen in de zee.. 2 seconden later staan we weer aan land;de Atlantische Oceaan blijkt veel kouder dan de Indische! Overal vliegen vreemde vogels rond, te veel soorten om op te noemen. Blijkbaar krioelt het hier van de slangen (de heuvel naast het kamphuis heet dan ook slangkop), we krijgen een aantal tips voor als we er een zouden tegenkomen; niet van de paden afgaan, een stok meenemen en stilstaan als je er een tegenkomt. We zijn niet zo’n gigantische fan van cobra’s en mamba’s dus we besluiten wijselijk de tips op te volgen.
We worden er opgewacht door de gidsen, 3 natuurmensen zoals je er maar zelden tegenkomt, en helpen de leerlingen uitpakken. 120 Leerlingen hun kamer laten opzoeken duurt wel even dus iets meer dan een uur later gaan we naar het strand. We kregen een fikse natuurwandeling op ons bord en spelen wat spellen op het strand. Dikke bertha en chinees voetbal was echt chinees voor hen maar eens ze het begrepen was het echt hilarisch!

’s Middags kregen we een uitleg over slangen, heel interessant, blijkbaar heb je in de Kaap meer dan 14 verschillende slangensoorten (terwijl je in Europa maar drie soorten vindt).
We sluiten de dag af met een avondwandeling in de duinen en genieten van de sterrenhemel. Beiden staan we verbluft te kijken naar de spetterende hemel, zo een duidelijke sterrenhemel hebben we nog nooit gezien. En het is hier stil, misschien zelfs stiller dan we het ooit al meegemaakt hebben. Samen met de leerlingen houden we halt op de top en worden we er allemaal even stil van.


Dag 44. Dinsdag 25 maart. Potjiekos

Van een korte nacht gesproken... een eerste nacht op kamp is hetzelfde als in Belgie. We hebben bijna geen oog dicht gedaan en als we dan net in slaap vallen besluiten de meisjes om te douchen om 5uur ’s ochtends. Gelukkig kunnen we teren op wat KSA/KSJ ervaring om ze allemaal wat in het gareel te houden want ze zijn gewoon met te veel.

Het kamp heeft iets van een retraite in Belgie, we wisselen actieve delen met rustige delen af. Zo gaan we op avonturentocht, doen we een rotsenstudie en geven we ze ook wat groepsopdrachten. De sfeer zit er al goed in! We vragen ons af hoe vaak sommige van deze leerlingen de kans krijgen om gewoon te genieten en dom te doen met hun vrienden... , daarom vinden we dit kamp heel erg waardevol.

Rond 17uur beginnen ze een wedstrijdje potjiekos koken: een oertypisch Zuid-Afrikaans gerecht. Men neme een zware pot, men steke hem op een vuur op het strand, men vult hem met kip en groenten en men late het rustig koken. We hebben onszelf omgedoopt tot jury en proeven elke pot, heerlijk!!
Na het kokkerellen krijgen ze 45 minuten om een show in elkaar te steken. Volgens ons veel te weinig maar volgens de andere leerkrach meer dan genoeg voor deze kinderen. En inderaad, nog geen uur laten staan we met open mond te kijken naar de show. We genieten van meer dan een uur dansen, zingen, sketches spelen, ... Wat een talent! Ze tonen ons zelf wat traditionele Xhosa dansen, indrukwekkend. Ze zijn heel erg blij allemaal wat over hun cultuur te tonen, zo blij dat ze na de show nog blijven zingen en dansen.

Hopend op een rustige nacht steken we hen in bed... We houden nog een nachtelijke tea-time met de gidsen en kruipen onder de wol.

Dag 45. Woensdag 26 maart.

De hoop op een rustige nacht was tevergeefs, we hadden onze handen vol met de jongensslaapzaal. Helaas is het niet zonder gevolgen voor hen, de volgende dag moet niemand buiten hen zich aantrekken van de opkuis. Nog een laatste activiteit en dan naar school... de directeur wou dat we per se nog een test over het kamp gaven...

We zullen nu maar ophouden met typen, het zal al genoeg zijn om zo te lezen. Onze excuses als we wat te veel superlatieven gebruiken, maar de Kaap is gewoon te mooi.