Dag 28. Zondag 8 maart. De realiteit op het doek, en in de straat.

Je kan het al raden, op zondag gaan we hier naar de mis. Het heeft absoluut niets van een sleur, het is elke keer een gezellige mis met heel veel volk en heel veel gezang. Perfect om de vele gebeurtenissen van de voorbije week te ordenen om dan vol goede moed aan de volgende week te kunnen beginnen.
De weg naar de kerk blijft echt elke keer plakken, Kaapstad is echt een stad met vele gezichten en contrasten. Je kan hier gerust in een deel van de stad lopen dat perfect Westers aanvoelt, en dan een wijk verder voel je je weer volledig in een andere wereld. Je hebt hier soms een weg met aan de ene kant prachtige villa’s en aan de andere kant van de weg (achter kilometers schrikdraad) een gigantisch grote township, een wereld van verschil gescheiden door wat asfalt... Deze mensen hebben echt hulp nodig, maar die bereikt hen amper doordat het er veel te gevaarlijk is. Wij kunnen ons als blanke amper in deze wijken begeven, toch hebben we het voorrecht Father Rohan te kennen. Hij is zelf nog parochiepriester geweest van een heel grote township en is nu parochiepriester van Lentegeur, dit biedt dus veiligheid voor ons.
Toch zijn soms zelfs priesters hier niet meer veilig, Rohan vertelde ons vandaag dat twee van zijn collega’s deze week in Durban en Johannesburg zijn neergestoken... de criminaliteit is hier echt een groot groot probleem. Dit oplossen zal een werk van jaren zijn, toch is het ironisch dat dit probleem ook heel veel jobs creeert. Denk maar aan de duizenden veiligheidsagenten die hier dagelijks een oogje in het zeil houden...

Na de mis helpen we het collectegeld te tellen (de ideale manier om alle centjes van een vreemde munt te leren kennen) en gaan we richting het huis van de Weitz familie. Grotere gastvrijheid dan bij deze mensen kun je niet hebben, we schuiven aan voor een heerlijk maal en genieten van onze zondagsrust. In de middag besluiten we om Slumdog Millionaire te gaan bekijken, een klepper van formaat.
We gaan ons niet echt bezighouden met filmrecensies maar moeten toegeven dat deze film echt goed is, je krijgt er een dubbel gevoel van; mooi maar wrang tegelijkertijd.
De scenes van sloppenwijken zijn wat erger dan wat je hier ziet (of hoe het toch blijkbaar altijd nog dat tikkeltje erger kan zijn) maar de realiteit is toch dezelfde. Ook leven honderduizenden/miljoenen mensen hier in een armoede die wij ons in Belgie amper kunnen voorstellen. Het gelaat van de ander kan je soms zo vasthouden, zo ook het gelaat van de vele bedelaars, verkopers, kinderen langs de straten, ....die aan de andere kant van Kaapstad zijn. Beelden die we voorheen enkel van op de televisie kenden spelen zich hier soms gewoon voor ons af, een koud bad in de realiteit.