Dag 29-30. Ma 9 maart en di 10 maart. Een aanvulling op het kleine namenboekje
( naar het boek van Jan Vanroose)

Het is je waarschijnlijk al opgevallen, we hebben het hier erg naar onze zin.
Na vier weken ben je volledig aangepast aan het ritme van de Zuid-Afrikanen, het woord stress staat alvast helemaal niet meer in onze vocabulaire. Een ander woord dat er ondertussen in’t groot en ’t vet in staat is levenslust! Die Afrikanen kunnen er wat van, we lachen hier nogal wat af...
Vandaag was het aan ons om het startersmoment in de leraarskamer te doen, een boodschap aan het korps meegeven voor de week. Blijkbaar was het geslaagd want achteraf kwamen ze ons allemaal bedanken, fijn!
Erna vliegen we erin, opgaan in de gezellige schooldrukte, het blijken nu de twee drukste weken van het schooljaar te zijn. Druk is wel enigzinds relatief in dit land...Toch beginnen we het na 4 weken lesgeven te voelen...
In de lessen proberen we de traditionele manier van lesgeven zoveel als mogelijk te breken. Hier wordt echt onophoudelijk gedoceerd, zo moeten de leerlingen een boek lezen voor Engels en het enige dat de leraar doet is gewoon hoofdstuk na hoofdstuk voorlezen. Hoog tijd om wat in groepjes vragen op te lossen en stellingen te bespreken dus. Een werkvorm die hen echt stap voor stap aangeleerd moet worden, stellingen bespreken is hen niet echt bekend.
Over het algemeen hebben we het gevoel dat ze hier in het onderwijs voor alle vakken (buiten fysica) twee jaar achter zitten op Belgie.. We geven dus in alle jaren les ( tot en met 18 jaar),ze denken toch dat we beiden 25 jaar oud zijn. Lesgeven in het laatste jaar is niet echt plezant, die gasten denken dat ze de wereld aankunnen terwijl ze Belgie nog niet op de kaart kunnen aanduiden ( of ligt dat aan ons minuscuul land?). Echt realistische toekomstdromen hebben ze alvast niet echt, dokter, advocaat enz... ze willen het allemaal studeren en liefst zo rap mogelijk.

Vandaag hebben we het lerarenkorps ook geconfronteerd met een artikel waarin staat dat de Belgen cricket uitgevonden hebben, je had hun gezicht eens moeten zien! Ze zijn hier zo trots op de ‘oer Britse sport’ ,dus wij hebben geen seconde geaarzeld en het alvast op het prikbord gehangen.

Deze week hadden we gehoopt dat het eens zou regenen om het wat te doen afkoelen maar het ziet ernaar uit dat we onze vijfde week zonder een enkele regendruppel ingaan. Slapen in zo’n warmte gaat soms moeizaam. Blijkbaar is dit weer zelfs uitzonderlijk voor de tijd van’t jaar. Meestal krijg je hier nu een 25 graden, dus niet zoals nu : 30-35.

Toen we op de blog van Jolien en Ella zagen dat kindernamen in Tanzania niet simpel zijn dachten we dat we hen wel konden overtreffen. Na een maand kunnen we ze nog steeds amper uitspreken zelfs! Hier een lijstje; Siphokazi, Hlakanipha, Tholakele, Farghaanah, Noxolo, Spatisw, Tandolwethu, Thaakiyah....Raees-Ahmad Abdurahman. Gelukkig hebben we ook enkele makkelijke namen; Ashley, Kimberly, Sunny, Jamie, Marco, ... Als een naam te moeilijk wordt geeft de school gewoon zelf een naam aan de leerling of nemen ze de tweede naam;. zo wordt Tholakele gewoon Lucia, dat maakt het al iets makkelijker. We vragen ons af hoe Jan met de pet hier heet?


Wist je dat:
We gisterenavond verse vis gegeten hebben?
Steven zelfs het oog van een vis gegeten heeft?
hij nu nog leeft!
Jonathan op zijn eentje een familie-schotel verorberd heeft?
Een familieschotel berekend is voor 4 personen?
We daar een geweldig uitzicht hadden?
We hier nog nooit echt hebben kunnen uitslapen? ( dat is eigenlijk ook niet echt nodig met zo`n land waar zoveel moois te zien is)
We met veel leedvermaak de fortis-sage blijven volgen?
De economische crisis zich hier ook laat voelen? (mensen met interesse: het is het moment om hier een huis te kopen)
Alles hier met de dag goedkoper wordt? (vb: een pint was vorige maand nog 1 euro, nu nog slechts 80 cent. Andere basisgoederen lijken ons niet echt van belang...)
Ze niets begrijpen van de `stammentwist` in het Koninkrijk Belgie als we het proberen uit te leggen.
Ze hier 11 officiele talen hebben?
We in Belgie slechts 3 officiele talen hebben?
Ze hier GEEN faciliteitengemeeten hebben?
Ze hier aan de verkeerde kant van de weg rijden?
Bijgevolg elke wagen hier een fabrikagefout heeft?
Mensen hier afscheid nemen met een handdruk en een knuffel i.p.v. onze gekende kille handdruk.

Dus nu nemen wij afscheid met een virtuele handdruk en een doorgescande knuffel!