Vanochtend wakker geworden in Kaapstad, het was dus toch geen droom, het weer is hier echt elke dag schitterend! Na het ontbijt trokken we richting de "binnenstad" (je kan daar eigenlijk niet over spreken want hier hebben ze niet echt een binnenstad) om een plaatselijke simkaart te kopen, voortaan kan je ons bereiken op het nummer 0027 769858901 (jonathan) en 0027 766115813 (steven). Het is hier gigantisch goedkoop om te bellen en te sms'en. De simkaart was het duurst. 49 cent !!!!!!! (omgerekend in euro is dat dus 4 cent).
Daarna gingen we opnieuw naar de school. Daar konden we de leerplannen van Zuid-Afrika inkijken. Echt boeiend! Morgen wordt een drukke dag. We gaan de hele dag lessen volgen en reeds proberen te helpen waar we kunnen. 's Avonds zijn we time-officials bij het zwemgala van onze school. Na het zwemgala zullen we genieten van onze eerste BRAAI samen met onze collega's. Volgende week zullen we in de plaatselijke universiteit (Cape Town University) de lessen van de lerarenopleiding volgen. Het wordt waarschijnlijk spannend want we zullen daarvoor het openbaar vervoer moeten gebruiken, iets wat hier nog niet echt op punt staat... Een korte schets: er rijden enkele taxibusjes rond die meestal overvol zitten en waarvan een man iedereen op straat toeroept om erin te springen, de treinen blijken redelijk onveilig te zijn, al kunnen we dat niet bevestigen, de bussen zien eruit alsof ze op elk moment uit elkaar kunnen vallen. Dus hopelijk kunnen we volgende week nog berichten posten... :).
Vandaag hebben we iets heel opmerkelijks gezien: we waren uitgenodigd door de zoon van ons gastgezin (jacques) om een A-level zwemcompetitie mee te maken. Net toen we dachten dat er hier geen blanken naar school gingen zagen we plots kleurling meer. In de A-competitie van het zwemmen zitten namelijk alle private schools (te vergelijken met zevenkerken). Het leek alsof we in een Harry Potter film tercht gekomen waren. Geen gevoel meer van onveiligheid maar pure uitgelatenheid. Joelende tieners (meisjes EN jongens) scandeerden de leuzes van hun school (als het lukt om een filmpje online te plaatsen is het zeker eens de moeite om dat te zien!) Iedereen had de kleuren van hun school op hun gezicht geschilderd en de oudsten jutten de jongsten op.
Plots beseften we waarom België altijd laatste eindigt op de Olympische Spelen. Sport betekent hier ALLES en werkelijk ALLES! Van jongs af aan worden de kinderen hier gevolgd, getraind en gestimuleerd! Das iets anders dan de 2 "verplichte" sporturen in België.
Toen we thuiskwamen konden we opnieuw genieten van een overheerlijk plaatselijk gerecht, klaargemaakt door OOMA (de moeder van onze gastvrouw).
TOT SIENS
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten